پاورپوینت بررسی و تحلیل معماری موزه بهداشت آلمان German Hygiene Museum

پاورپوینت بررسی و تحلیل معماری موزه بهداشت آلمان

موزه بهداشت آلمان (به آلمانی: Deutsches Hygiene-Museum) یک موزه پزشکی در درسدن ، آلمان است. امروز خود را به عنوان "تالار علوم ، فرهنگ و جامعه" تصور می کند.  این مکان محبوب برای رویدادها و نمایشگاه ها است و در بین پر بازدیدترین موزه های درسدن با حدود 280،000 بازدیدکننده در سال است. [2]
این موزه به دنبال اولین نمایشگاه بین المللی بهداشت در سال 1911 در سال 1912 توسط کارل آگوست لینگنر ، یک تاجر و تولید کننده محصولات بهداشتی دردن به عنوان "مکان عمومی برای آموزش مراقبت های بهداشتی" تأسیس شد.
دومین نمایشگاه بین المللی بهداشت در سال 1930/31 در یک ساختمان واقع در غرب پارک Großer Garten طبق برنامه های طراحی شده توسط ویلهلم کرز ، که به خانه دائمی موزه تبدیل شده بود ، برگزار شد. یکی از بزرگترین جاذبه ها ، یک الگوی شفاف از یک انسان ، Gläserner Mensch یا مرد شفاف بود و باقی مانده است ، که بسیاری از نسخه ها متعاقباً برای موزه های دیگر ساخته شده اند.
در دوره رایش سوم این موزه تحت تأثیر نازی ها قرار گرفت که از آن برای تولید مطالب تبلیغی ایدئولوژی نژادی خود و ترویج زیبایی شناسی استفاده کردند. دفاتر مختلف دولتی نازی ها بین سالهای 1933 تا 1941 به موزه نقل مکان کردند ، [6] و Reichsberufswettkampf (جبهه کارگری آلمان) در سال 1944 در آنجا برگزار شد. بخش های زیادی از ساختمان و مجموعه با بمباران درسدن در سال 1945 ویران شد.
در دوره آلمان شرقی این موزه نقش خود را به عنوان ارتباط دهنده اطلاعات بهداشت عمومی از سر گرفت. این مجموعه طیف گسترده ای از مطالب آموزشی ، از جمله فیلم های کوتاه در موضوعاتی مانند سیگار کشیدن ، شیردهی ، بیماری های مقاربتی و بارداری نوجوان را تولید کرد. [7] در سال 1988 این موزه با همکاری همجنسگرایان همجنسگرا و مشاغل آلمان شرقی ، به استودیوهای فیلم DEFA مأمور ساخت فیلم مستند Die andere Liebe (انگلیسی: The Love دیگر) ، اولین فیلم آلمانی شرقی است که با موضوع همجنسگرایی روبرو شد. . [8] این موزه همچنین تنها مستند پیشگیری از اچ آی وی / ایدز را که در سال 1989 در GDR ، Liebe ohne Angst (عشق بدون ترس) تولید شد ، راه اندازی کرد.
پس از اتحاد مجدد آلمان ، این موزه از سال 1991 دوباره بازسازی و نوسازی شد. در سال 2001 در کتاب آبی دولت آلمان قرار گرفت ، لیستی از حدود 20 فانوس دریایی فرهنگی - موسسات فرهنگی با اهمیت ملی در آلمان شرقی سابق - در انجمنی به نام KNK. بین سالهای 2001 تا 2005 این موزه توسط معمار پیتر کولکا بازسازی شد و بخشی از آن بازسازی شد.,