پاورپوینت بررسی استانداردهای فضایی پروژه طراحی کتابخانه و مرکز پژوهشی

پاورپوینت بررسی استانداردهای فضایی پروژه طراحی کتابخانه و مرکز پژوهشی

در زندگی روزمره انسانها ضمن حضور در فضاهای مختلف و بکارگیری از ابزار و لوازم گوناگون ، نیازمندفضاهای عملکردی مشخصی می باشند که به نوعی رعایت این نکات ، استانداردها و اصولی که به تجربه و آزمون بدست آمده ، طرحان را در خلق هر چه بهتر فضاها یاری می رسانند . این استانداردها در کشورهای مختلف تا حدودی متفاوت بوده اما اصول کلی حاکم بر آنها یکسان می باشد و در طرح برنامه فیزیکی، مشخص نمودن مساحت‌های لازم جهت هر فضا، دانستن صحت ابعاد و اندازه‌ها و رعایت نکات فنی و ایمنی طراحان را همراهی می نمایند ؛لذا در ادامه هر چند مختصر به بررسی استانداردهای برخی از فضاهای پروژه حاضر پرداخته خواهد شد   :
 
بخش اداری :
بخش‌های اصلی قسمت اداری شامل بخش مدیریت، بخش خدمات، بخش‌های نگهداری و فضاهای سرویس می‌باشد، متوسط فضای کاری برای هر کارمند شامل لوازم اداری و سطوح عملکردی آنها به جزء قسمت مدیریت در بیش از نیمی از کشورهای اروپایی 7 تا 9 مترمربع است که تا 12 مترمربع نیز قابل افزایش است، عمق در این فضاها به طور متوسط بین 6-5/4 متر می‌باشد و نور طبیعی در فواصل کمتر از 5/4 متر از پنجره به میزها می‌رسد که برای فضاهای دورتر استفاده از نور مصنوعی اامی است. از لحاظ نورگیری قرارگیری اتاقها در محور شمالی جنوبی می‌تواند بهتر می باشد .
فضاهای آموزش نظری :
محل آموزش دروس نظری را کلاس درس و آمفی تئاتر تشکیل می دهندکه نوع و ظرفیت کلاس ها بر اساس نیاز دروس مختلف به شرح زیر مشخص شده اند:
کلاس 15 نفره با 2 متر مربع سرانه، کلاس 30 نفره با 6/1 متر مربع سرانه، کلاس 60 نفره با 3/1 متر مربع سرانه،   کلاس 120 نفره با 1 متر مربع سرانه و کلاس های آزمایشگاهی با 5 متر مربع سرانه.(شکل8-1)
سالن اجتماعات :
ساختار عمومی فضاهای سالن اجتماعات بسته به نوع کاربری آن متفاوت خواهد بود. و به طورکلی ساختار فضایی اینگونه ساختمانها را می‌توان به دو عرصه بیرونی و درونی تقسیم نمود :
الف) عرصه بیرونی فضا: این عرصه به طور كلی در ارتباط مستقیم با تماشاگران است .
 
ب) عرصه درونی فضا: این عرصه شامل كلیه فضاهایی است كه مربوط به امور نمایشی و اداری می‌شوند و از این رو با كاركنان و بازیگران ارتباط مستقیم دارند.
حال به اختصار به برخی از فضاهای سالن اجتماعات اشاره خواهد شد :
محل تماشاچیان
 بررسی‌های به عمل آمده دو دیدگاه را در این بازه نشان می‌دهد اول ، مشخصات بصری که رکن اصلی برای سالنها هستند و همچنین از لحاظ سمعی که مسئله بسیار حائز اهمیت در سالن‌های موسیقی می‌باشند، دوم، تغییرات جمعیت سالن که در هندسه خطی و فضایی آن تأثیرگذار است. اگر مقاصد تجارتی در بین نباشد می‌توان ظرفیت نشستن را کم کرد و تجهیزات آن را بهتر نمود تا برنامه‌ها بتوانند در شرایط بهتری ارائه شوند.
محل نشستن
تعداد صندلی‌ها و ترتیب جایگاه‌ها مساحت خالص کف را تعریف می‌کند. این مساحت شامل یک راهرو است و بین 59/0 الی 9/0 مترمربع برای هر صندلی متغیر است ولی عدد 72/0 مترمربع تخمین بسیار خوبی است اگرچه برای ظرفیت‌های کمتر مساحت بیشتری لازم است. این تغییرات کمتر توسط ابعاد صندلی است بلکه بیشتر به وسیله نوع ترتیب آن رخ می‌دهد. برای اطمینان بیشتر و سریعتر در خروج‌های اضطراری معمولاً تعداد صندلیها محدودیت خواهد داشت : هر هفت صندلی به یک راهرو و یا هر 14 صندلی به دو راهرو و فضای جلوی هر صندلی نباید عرض کمتر از 8/83 سانتیمتر داشته باشد (این مقدار با توجه به نوع صندلی‌ها متغیر است)
سالن‌هایی که کف صاف دارند ازظرفیت محدودی برخوردار می باشند ودر سالنهای با ظرفیت بالا به منظور رفع مشکل دید حضاربایستی کف‌های رمپ شکل یا شیبدار را در طول‌های کوتاه به کار برد. با هر کدام از این ردیف‌های پشت سر هم شیب باید افزایش پیدا کند تا بتواند شکل هندسی دید را از ردیف به ردیف بهبود بخشد. درمواقعی که فاصله صندلی‌ها کم است ،7/12-24/15 سانتیمتر میزان بهینه‌ای می‌باشد. ارتفاع سطح صحنه یکی از عوامل مهم به شمار می‌رود. اگر صحنه کمی پایین‌تر باشد شیب کف بیشتر می‌گردد و بایستی سعی شود از ارتفاع گرفتن ناگهانی مثل پله خودداری نمود و اگر از پله استفاده شد خیلی واضح علامت‌گذاری شده و یا با چراغ روشن شوند. حداکثر شیب راهروها 5/30 سانتیمتر در 244 سانتیمتر می‌باشد.
اصول بصری در سالن‌ها : بهینه کردن دید در سالن‌ها به سه عامل ذیل بستگی دارد:
1) شیب کف : کف می‌تواند به صورت رمپ باشد یا به صورت پله‌ای، اگر کف به صورت رمپ باشد حداکثر شیب آن 10% است. شیب‌های بیشتر باید پله‌ای اجرا شوند. باید اطمینان پیدا کرد که سالن برای کسانی که با صندلی چرخدار می‌آیند قابل استفاده باشد.
2) تجمع صندلیها : قرارگیری صندلیها در ردیفها به درجه شیب بستگی دارد، اگر صندلی‌ها طوری باشند که پشت سر هم قرار گیرند باید شیب زیاد باشد که زاویه دید متناسب گردد، یا در روشی دیگر صندلی‌های پشتی از میان فاصله دو صندلی مقابل دید داشته باشد.
3) ارتفاع صحنه : صحنه سالن‌ها باید زیر چشم مدعوینی باشد که در ردیف اول قرار دارند (5/76 یا 5/91 سانتیمتر). زاویه دید مدوعین با شکل برنامه‌های روی سن تغییر می‌کند و ترجیحاً فضاهای کمکی به سن باید کف مسطح داشته باشد تا امکان حرکت وسایل روی صحنه به سهولت انجام پذیرد
و